Bijna 7.000 keer in de eerste elf maanden van 2018: zo vaak kwam een interculturele bemiddelaar tussen vanop afstand om de communicatie tussen zorgverleners en patiënten te ondersteunen.
Vandaag zijn er zowat 100 interculturele bemiddelaars in ons land die samen 23 verschillende talen spreken. Hun rol is om de taal- en cultuurbarrières die soms bestaan tussen zorgverleners en patiënten zoveel mogelijk op te lossen.
Wij hebben de succesformule voor jou!
Kom op 13 december naar Mechelen, krijg heel wat tips en tricks en overwin de drempels om te werken met mensen met een migratieachtergrond.
We werken in workshops rond deze vragen:
Als zorgverlener of toekomstige hulpverlener werk je bijvoorbeeld samen met diverse collega's. Je kan in aanraking komen met discriminerend gedrag van patiënten en cliënten of je hebt cliënteel met andere etnische of levensbeschouwelijke achtergrond. En dat is niet altijd evident.
Want hoe overbrug je nu die verschillen? Kan en mag je alles bespreken? Wanneer zijn etnisch-culturele verschillen relevant? En hoe leg je binnen een cultureel diverse context gevoelige thema’s op tafel?
Deze opinietekst werd gepubliceerd in Sociaal.Net 18/12/2017.
De tekst werd geschreven door Liesbeth Naessens, Goedele Slots, Mieke Schrooten, Kaat Van Acker, Rachida Adouane, Nele Gulinck, Kathleen Daenens, Leen Hellinckx, Anne Aelvoet, Bart Dewaele en Stephanie Maes.
Superdiversiteit is een bekende term geworden in onze steeds veranderende omgeving. Vooral in stedelijke gebieden, maar ook meer en meer in landelijk gebied krijgen we te maken met superdiversiteit. Dit dwingt ons om onze eigen fundamenten en vanzelfsprekendheden in vraag te stellen en met andere ogen te leren kijken naar de sociale realiteit. Deze uitdaging brengt vragen met zich mee waar we dringend een antwoord op moeten zoeken.
Behoorlijk uniek in Antwerpen is onze papa-groep.
Misschien kennen jullie onze papa-groep al, misschien nog niet?
We zullen ze even voorstellen aan u (want het is de moeite!):
Tijdens de bijeenkomsten praten papa’s met elkaar en met Alimam en Fatima (begeleiding) over de grote en kleine vreugden en zorgen in de opvoeding.
Papa’s versterken en steunen elkaar hierdoor.
We doen ook samen met de kinderen leuke dingen: bvb. knutselen, uitstapjes, sport, …
Wij komen 2x per maand samen: er is een avondgroep en een daggroep.
In deze superdiverse samenleving staat de hulpverlening voor boeiende uitdagingen. In de relatie hulpverlener-cliënt spelen cultuurverschillen een rol. Dit postgraduaat werkt aan het versterken van de interculturele competentie van een hulpverlener. Vanuit een cultuursensitief perspectief kunnen hulpvraag en zorgaanbod beter op elkaar afgestemd worden. Specifieke thema’s en methodes van intercultureel bemiddelen, coachen en hulpverlenen komen aan bod.
Op 23-jarige leeftijd begon ik te werken met niet begeleide minderjarige vluchtelingen. Het was de job waarvan ik droomde. In mijn tienerjaren was ik begeesterd door andere culturen. Diversiteit was de rode draad in opdrachten, keuzevakken, stages, eindwerken,…. Ik wist toen niet dat de echte leerschool pas ging beginnen.
EVA vzw ontving met het ESF-project “ Innovatief wijkzorgmodel op maat van kwetsbare buurt” de award “ Zorgverhaal van het jaar “ uit de handen van Minister Van Deurzen, een initiatief van het Rode Kruis ism “Dag van de Zorg”.
 Ali over de Vlaamse hulpverleningDuur: 2m44 |
 Mihaela vertelt over haar werk als intercultureel bemiddelaarDuur: 2:47 |
 Reflectietool cultuursensitieve zorgDuur: 5m16 |